Στην παλαιοχριστιανική εποχή, η Ιορδανία ήταν προορισμός και καταφύγιο για δεκάδες χιλιάδες χριστιανούς, καθώς είναι μια γη ευλογημένη από την αγιότητα των προφητών και των μαρτύρων και από τον Χριστό, που έζησε σε αυτήν μια ζωή, και έκανε σε αυτόν τον τόπο με την ένδοξη εξουσία Του πολλά θαύματα. Με τους Ρωμαϊκούς διωγμούς, το έδαφος της Ιορδανίας αγιάστηκε με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων, όπως αναφέρει και διασώζει πολλά από τα ονόματά τους η ιστορία της Εκκλησίας.
Η ιστορία της Εκκλησίας αναφέρει ότι το έδαφος της Ιορδανίας έχει αγιαστεί με το αίμα των μαρτύρων που αποδέχθηκαν τον θάνατο για να υπερασπιστούν την πίστη και τη θρησκεία τους, και ότι δεκάδες χιλιάδες μοναχοί και ερημίτες έζησαν στις ερημίες της Ιορδανίας για να προσεύχονται και να λατρέψουν τον Θεό.
"Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος του Χριστιανισμού". Και οι σπόροι του Χριστιανισμού στην Ιορδανία πηγαίνουν πίσω στις πρώτες γενιές του, τότε που το ρωμαϊκό κράτος τους καταδίωκε, γι' αυτό έκλεισαν τις πόρτες των σπιτιών τους για να τελέσουν την οφειλόμενη λατρεία του Θεού και συνήθιζαν να αναζητούν καταφύγιο σε σπηλιές και νεκροταφεία για να κάνουν το καθήκον της συλλογικής προσευχής, και έχουμε στη σπηλιά που βρίσκεται στο Λατινικό Μοναστήρι στην πόλη Αδίρ (Αδριανός) στο Κυβερνείο Καράκ, την μεγαλύτερη απόδειξη αυτού, διότι οι σταυροί εκεί χρονολογούνται στο τέλος της πρώτης γενιάς ή στην αρχή της δεύτερης γενιάς του Χριστιανισμού, και είναι από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία στον χριστιανικό κόσμο.
Η ιστορία της Εκκλησίας αναφέρει πολλούς μάρτυρες στην Ιορδανία, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, στην Πέτρα: τον Επίσκοπο Αστέριο. Στο Aλ Καράκ: τον Διόδωρο και τον Θεοφάνη. Στο Μπαΐτ Ρας (Καπιτωλιάς): τον Ιερέα Μπούτρος. Στο Ουμ Κάϊς (Γάδαρα): τον Διάκονο Ζαχαρέα και τον συνάδελφό του Αλφόνσο από την Λοντ. Στο Ταμπακάτ Φαχλ (Πέλλα): τον Διάκονο Ζαχαρέα επί Αυτοκράτορας Διοκλητιανού. Η ιστορία αναφέρει επίσης τους μάρτυρες του Κουραγιάτ και του Ουάντι Αράμπα.
Στο Αμμάν (Φιλαδέλφεια), η ιστορία έχει αναφέρει πλήθος μαρτύρων, μεταξύ των οποίων: Κύριλλος, Ακύλας, Πέτρος, Προφήτης, Μούνθηρος, Διόδωρος και Αιλιάνος. Οι ιστορικοί αναφέρουν αναλυτικά το μαρτύριο του Ζήνωνα και της Ζήνα, που μαρτύρησαν στο Αμμάν στις είκοσι τρεις Ιουνίου του έτους 304 μ.Χ., επί Αυτοκράτορος Μαξιμιανού. Η Ημέρα των Χριστιανών Μαρτύρων της Ιορδανίας γιορτάζεται στις 23 Ιουνίου κάθε έτους.
Ο ιστορικός Ευσέβιος της Καισαρείας ανέφερε ότι αμέτρητος αριθμός χριστιανών πιστών μεταφέρθηκαν στα ορυχεία χαλκού της Παλαιστίνης και έδρασαν με μεγάλη τόλμη, χτίζοντας ακόμη και χώρους λατρείας. Όσο για τον κυβερνήτη της περιοχής, ένας κακός, σκληρός άνθρωπος, διάλεξε τους τέσσερεις που φαινόταν ότι ήταν αρχηγοί και τους έστειλε στον διοικητή των στρατευμάτων της περιοχής. Ο διοικητής του στρατού τους διέταξε να απαρνηθούν την πίστη τους και όταν αρνήθηκαν να το κάνουν, καταδικάστηκαν σε θάνατο στην πυρά. Ανέφερε επίσης το ότι εκεί μαρτύρησε ο Σιλβάνος, ο Επίσκοπος της Γάζας, μαζί με άλλους τριάντα εννέα, και οι Επίσκοποι Πηλέας και Νείλος (που μαρτύρησαν στην πυρά), και ο Ιερέας Πάμφι Διαβάστε περισσότερα ...