Το όρος Νέμπο (Nεβώ) είναι η τοποθεσία όπου ο Προφήτης Μωυσής είδε τους Αγίους Τόπους χωρίς να εισέλθει σε αυτούς: «Και ο Μωυσής ανέβηκε από τις πεδιάδες του Mωάβ στο βουνό Nεβώ, στην κορυφή Φασγά, που είναι αντίκρυ στην Ιεριχώ· Και ο Κύριος του έδειξε ολόκληρη τη γη ... Και ο Κύριος του είπε: Αυτή είναι η γη, που εγώ ορκίστηκα στον Αβραάμ, στον Ισαάκ, και στον Ιακώβ, λέγοντας: Στο σπέρμα σου θα τη δώσω· Εγώ σε έκανα να τη δεις με τα μάτια σου, εκεί όμως δεν θα διαβείς· Και ο Μωυσής πέθανε εκεί ο υπηρέτης του Κυρίου, στη γη του Mωάβ, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου· Και τον έθαψε στην κοιλάδα, στη γη του Mωάβ, κατάντικρυ του Bαιθ-φεγώρ· Και κανένας δεν γνωρίζει τον τάφο του μέχρι σήμερα» (Δευτερονόμιο 34:1-6). Οι πρόγονοί μας τίμησαν τον προφήτη Μωυσή, και η απόδειξη είναι τα μνημεία που εξακολουθούν να υπάρχουν από τον τέταρτο αιώνα μ.Χ.
Το όρος Νέμπο βρίσκεται δυτικά της πόλης Μάνταμπα και έχει θέα στις εκβολές του Ιορδάνη ποταμού και στην πόλη της Ιεριχούς. Η Βίβλος αναφέρει το όρος Νέμπο στο οποίο ο προφήτης Μωυσής ανέβηκε από την έρημο της Μωάβ στην κορυφή του ξέφωτου όταν ο Κύριος του έδειξε όλη τη γη που είχε υποσχεθεί και του είπε ότι δεν θα περάσει σε αυτήν, και πέθανε εκεί στη γη του Μωάβ και θάφτηκε στην κοιλάδα.
Οι πρόγονοί μας τίμησαν τον Μωυσή τον Προφήτη με μνημεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Όπως αναφέρει η Ισπανίδα προσκυνήτρια (Εγερία) στην επίσκεψή της στους Αγίους Τόπους το 394 μ.Χ., το Ιερό του Μωυσή του Προφήτη στο όρος Νέμπο και ένας μικρός ναός στην κορυφή του βουνού ανεγέρθηκε στη μνήμη του, ενώ ολόκληρη η περιοχή ανήκε στην Αρχιεπισκοπή της Μάνταμπα.
Ο Επίσκοπος Πέτρος Αλ-Αμπίρι, επίσκοπος της Γεωργίας, έγραψε στο ημερολόγιο προσκυνήματός του στα τέλη του πέμπτου αιώνα ότι υπήρχε ένας μεγάλος ναός που ανεγέρθηκε από τους κατοίκους της περιοχής προς τιμήν του Μωυσή του Προφήτη.
Το ιερό, η εκκλησία και τα μοναστήρια, έχουν υποστεί τα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα και τους σεισμούς όπως η υπόλοιπη χώρα: η εκκλησία καταστράφηκε από το σεισμό του 551 και ξαναχτίστηκε το 597, αλλά καταστράφηκε και πάλι από δύο σεισμούς το 1016 και το 1033. Ένας τουρίστας ανέφερε το 1217 ότι λίγοι χριστιανοί έμεναν στο όρος Νέμπο όταν πέρασε. Το 1564, ένας Φραγκισκανός μοναχός το επισκέφθηκε και το βρήκε εγκαταλελειμμένο ερείπιο. Το 1932, το όρος Νέμπο έγινε ευθύνη των Κουστωδιών των Αγίων Τόπων (Φραγκισκανοί Πατέρες).
Μετά από ανασκαφές, έρευνα και μελέτη, οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν να αποκαλύψουν την ιστορία αυτού του ιερού τόπου, το οποίο κατά τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. αποτελούνταν από 3 θολωτά κτίρια όπου βρίσκεται τώρα ο βωμός και περιλάμβανε έναν αριθμό τάφων διακοσμημένων με ψηφιδωτά. Και στις δύο πλευρές του υπάρχουν δύο εκκλησίες για να πραγματοποιούν προσευχές για την ταφή των νεκρών και ένας μεγάλος σταυρός κοσμεί το δάπεδο του νότιου τμήματος, ενώ το βόρειο άκρο του είναι επίσης καλυμμένο με ψηφιδωτά και έχει κολυμβήθρα. Αυτό το έργο τέχνης δημιουργήθηκε από τους καλλιτέχνες Σουχείλ, Κιάμ και Ηλίας το 531 μ.Χ. Όσον αφορά την τρίκλιτη εκκλησία, κτίστηκε επί Σεργίου, Επισκόπου της Μάνταμπα, το 597, και μια μικρή εκκλησία της Παναγίας, Μητέρας του Θεού, προστέθηκε σε αυτήν το 608.