Ο Χριστιανισμός έφτασε στην Πέτρα στα πρώτα στάδια, και όταν ολόκληρη η πόλη ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, οι κάτοικοι μετέτρεψαν πολλούς τάφους σε εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένου του «Τάφου Αλ Τζάρα» που έγινε εκκλησία το 447 μ.Χ. επί του Επισκόπου Γαζίνου. Η Πέτρα ήταν επισκοπή κατά τη βυζαντινή εποχή, όπως μαρτυρούν τα ερείπια του καθεδρικού ναού που υπάρχουν ακόμα εκεί. Κατά τη εποχή του Ιησού και των Αποστόλων, ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου βρισκόταν στην πόλη πέτρα, η λαξευμένη από βράχο πρωτεύουσα του βασιλείου των Ναβαταίων. Η Πέτρα άκμασε κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Ναβαταίων, από τον τρίτο αιώνα π.Χ. έως τις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ., όταν κατακτήθηκε από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τραϊανό.
Η Πέτρα είναι μια μοναδική πόλη για τη θέση της, την ποικιλία των μνημείων και την ομορφιά των χρωμάτων των βράχων της, καθώς προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο, και το όνομά της συνδέεται με τους Ναβαταίους που την έκαναν πρωτεύουσά τους. Οι Ναβαταίοι εγκατέλειψαν τη βόρεια Αραβία και μέρος αυτών έφτασε στην περιοχή της Πέτρας και συνυπήρξε με τους Εδομίτες. Δελεάστηκαν από την εμπορική ζωή λόγω του μεγάλου κέρδους και εγκατέλειψαν τη νομαδική ζωή και έγιναν έμποροι.
Κατά την Έξοδο από το Σινά, ο Μωυσής και τα Παιδιά του Ισραήλ πέρασαν από την Πέτρα στην περιοχή του Εδόμ. Η τοπική παράδοση υποστηρίζει ότι η πηγή στην κοιλάδα του Μωυσή, έξω από την Πέτρα, είναι εκεί όπου ο Μωυσής χτύπησε το βράχο και έβγαλε νερό (Αριθμοί 20:10-11). Οι Ιουδαίοι Μακκαβαίοι είχαν αρχικά μια σχέση φιλίας και εκτίμησης με τους Ναβαταίους (βλέπε Α ́ Μακκαβαίων 5:25). Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι τρεις Μάγοι τις Περσίας που έδωσαν δώρα από λιβάνι, χρυσό και σμύρνα στο μωρό Ιησού στη Βηθλεέμ σταμάτησαν στην Πέτρα (Ματθαίος 2:1-12). Ο Βασιλιάς Χαρίθ που αναφέρεται από τον Απόστολο Παύλο στη δεύτερη επιστολή των Κορινθίων (Β ́ Κορινθίους 11:32) ήταν ένας από τους Ναβαταίους βασιλείς που κυβέρνησαν την Πέτρα.
Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Βυζαντινών, η πόλη της Πέτρας είχε επισκοπική έδρα και κατοικήθηκε από μοναχούς και ερημίτες και οι κάτοικοί της μετέτρεψαν μερικούς από τους τάφους σε εκκλησίες και ίσως ο λόγος που δεν βρίσκουμε ίχνη του βυζαντινού πολιτισμού, να είναι επειδή οι κάτοικοί της άρχισαν να την εγκαταλείπουν αναζητώντας εμπορικά κέρδη.
Σημαντικά μνημεία στην Πέτρα περιλαμβάνουν:
1.Αλ Σικ: Έχει μήκος 1200 μέτρα, σε ορισμένα σημεία πλάτος δύο μέτρα και ύψος 80-100 μέτρα. Η λέξη «σικ» είναι συριακή και σήμαινε χαραμάδα, είσοδος, πέρασμα και διάδρομος.
2. Το Θησαυροφυλάκιο του Φαραώ: Το κτίριο έχει ύψος 39 μέτρα και πλάτος 28 μέτρα και ονομάστηκε Θησαυροφυλάκιο του Φαραώ επειδή οι κάτοικοι αυτής της περιοχής πίστευαν ότι ο Φαραώ είχε τοποθετήσει τους θησαυρούς του στο πιθάρι στον δεύτερο όροφο.
3. Το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο: Χτίστηκε την εποχή του Βασιλιά των Ναβαταίων Αλ-Χαρίθ IV 8-40 π.Χ. και αποτελείται από 33 σκαλιστές σειρές που μπορούν να φιλοξενήσουν περισσότερους από τρεις χιλιάδες θεατές.
4. Κασρ Αλ-Μπεντ: Μια δομή που χτίστηκε από τους Ναβαταίους τον πρώτο αιώνα π.Χ. προς τιμήν του θεού Δούσαρη, και το όνομα του παλατιού οφείλεται στο μύθο ότι μια πριγκίπισσα ζούσε σε αυτό το παλάτι και υπέφερε από την έλλειψη τρεχούμενου νερού και υποσχέθηκε να παντρευτεί αυτόν που θα ικανοποιούσε την επιθυμία της.
5. Το Μοναστήρι: Υπάρχει ένα μικρό δωμάτιο στο μοναστήρι σκαμμένο στο βράχο που κατοικείται από ερημίτες και ένας τάφος που φέρει στις όψεις του ένα σχέδιο δύο λιονταριών που είναι χαραγμένο πάνω του και ονομάζεται Τάφος του Λέοντος. Όσο για το μοναστήρι, δεν ήταν παρά ένα κτήριο με τεράστια πρόσοψη με φάρδος 47 μέτρων και ύψος 40 μέτρων.
6. Οι Τάφοι: Οι Ναβαταίοι φρόντισαν τους τάφους και τους διακόσμησαν με όμορφες επιγραφές προς τιμήν των νεκρών τους, και το 447, ο τάφος του Αλ Τζάρα μετατράπηκε σε καθεδρικό ναό την εποχή του Επισκόπου Γαζίνου.
7. Ο Βωμός: Μια μεγάλη αυλή με μήκος 4060 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα, και σε αυτή την αυλή οι Ναβαταίοι έσκαψαν ένα πηγάδι για να καθαρίσουν το βωμό και η δομή βρίσκεται στη δυτική πλευρά.